De handen die mij oppakten uit slaap en mij van auto naar bed droegen, die handen die hielpen zwoegen. Die mij hoog de lucht in tilden of die mijn kinderverdriet mee stilden. Die mij leerden timmeren en op nagels kloppen, die me voordeden hoe een quatre-quarts te maken en die uiteindelijk mijn fiets loslieten, helemaal op zijn eentje de wereld in met dat kleine meisje aan het stuur.
Tien vingers die al decennialang niets anders doen dan tokkelen op een gitaar en daarmee de stem tot leven wekken, die de kleinzonen onderhand helpen prutsen aan puzzels en minutieuze constructies, die samen overheerlijke gerechten uit potten tevoorschijn toveren en ook bij de dochter wel eens een lepel vastnemen om mosselsoep te komen savoureren, zoals op de foto hierboven. Wonderlijk gereedschap dat in recordtempo de planken in mijn slaapkamer legde, van tegels een vloer voor mijn badkamer tevoorschijn toverde, de keukenkasten met precisie tegen de muur hing en dat overal een onmiskenbaar spoor van vaderliefde achterliet.
Beelden van geliefde gezichten zijn er genoeg. Maar handen vertellen evenveel verhalen, en naar die van mijn vader luister ik graag.
313 keukenverhalen 
❤❤❤