14. Dingen die moeten (witloofsoep)

Een held moet dingen tegen zijn zin doen, want anders heb je geen verhaal. De stampvoetende, zich verstoppende, verraderlijk hikkende kleuter Giosué uit het altijd heerlijke La Vita è Bella zou bijlange na niet zoveel harten stelen als hij braaf in bad was geweest. Wie zou willen weten hoe het Florentino Ariza vergaat wanneer hij niet koppig een hele leven zou wachten op zijn Fermina Daza? En hoe interessant zou Harry Potter nog zijn zonder de ongevraagde beroemdheid waar hij tegen wil en dank mee moet leren omgaan?

Het grootste deel van mijn dagen ben ik geen held, maar toch moet ook ik dingen tegen mijn zin doen. Met een koppig karakter durft zo’n situatie wel eens tegen te vallen. De vroegste tegen-mijn-zin die ik me herinner, is ongetwijfeld die middagpauze, op een van de vele eenvormige lagereschooldagen, toen ik thuis een bord witte selder in rode saus op moest. En laat het duidelijk zijn: dat lustte ik niet.

33. Zo onderhand (mosselsoep met saffraan en koriander)

 

De handen die mij oppakten uit slaap en mij van auto naar bed droegen, die handen die hielpen zwoegen. Die mij hoog de lucht in tilden of die mijn kinderverdriet mee stilden. Die mij leerden timmeren en op nagels kloppen, die me voordeden hoe een quatre-quarts te maken en die uiteindelijk mijn fiets loslieten, helemaal op zijn eentje de wereld in met dat kleine meisje aan het stuur.

Tien vingers die al decennialang niets anders doen dan tokkelen op een gitaar en daarmee de stem tot leven wekken, die de kleinzonen onderhand helpen prutsen aan puzzels en minutieuze constructies, die samen overheerlijke gerechten uit potten tevoorschijn toveren en ook bij de dochter wel eens een lepel vastnemen om mosselsoep te komen savoureren, zoals op de foto hierboven. Wonderlijk gereedschap dat in recordtempo de planken in mijn slaapkamer legde, van tegels een vloer voor mijn badkamer tevoorschijn toverde, de keukenkasten met precisie tegen de muur hing en dat overal een onmiskenbaar spoor van vaderliefde achterliet.

Beelden van geliefde gezichten zijn er genoeg. Maar handen vertellen evenveel verhalen, en naar die van mijn vader luister ik graag.